423 - Liga Sprawiedliwości: Podróż złoczyńcy

Drugi tom Ligi Sprawiedliwości cierpi na podobne wady, co tom poprzedni. O ile jeszcze w przypadku walki z Darkseidem, interwencja Ligi była zrozumiała i niezbędna, tak w przypadku tytułowego złoczyńcy w części drugiej wydaje się ona nieco na wyrost. Oczywiście ataki podróżującego łobuza wymierzone są bezpośrednio w Ligę, więc trudno by wyżej wspomniana nie zareagowała, aczkolwiek motywacje owego tajemniczego osobnika są mocno naciągane i nie sprawia on wrażenia osoby tak niebezpiecznej, by interesowała się nim grupa najlepszych bohaterów.

Gościnny występ Martian Manhuntera

Na szczęście sama fabuła stara się być bardziej zawiła niż w części pierwszej i serwuje nam coś więcej niż tylko wybuchy i chwytliwe onelinery. Mamy wątek rządu, który chce zapanować nad Ligą, mamy wprowadzającego sporo humoru Green Arrowa, który chce dostać się w szeregi najpopularniejszych bohaterów na ziemi. Jest oczywiście tytułowy złoczyńca, z początku nieco tajemniczy, a dzięki retrospekcjom coraz bardziej nudny. Jest w końcu pokazanie nie do końca pozytywnych konsekwencji działań superherosów. Członkowie samej Ligi są nieco lepiej rozpisani niż poprzednio, rodzą się pomiędzy nimi konkretne relacje, oparte na czymś więcej, niż jedynie przekomarzaniu między walkami.

Rysunkowo jest porządnie – za lwią część albumu odpowiada w końcu Jim Lee. I choć nie pokazuje tutaj niczego nowego, nie można jego kresce, kadrowaniu i proporcjom wiele zarzucić. Świetnie daje sobie radę z sytuacjami statycznymi, jak i z sekwencjami pełnymi akcji, tego z pewnością nie można mu odmówić. Jego styl idealnie sprawdza się w konwencji superbohaterskiej, co zdążył już udowodnić nieraz, a Podróżą złoczyńcy tylko potwierdza. Niestety, żaden z pozostałych rysowników albumu nie zbliża się do jego poziomu, na szczęście ich prace plasują się w średniej amerykańskiej, więc narzekać też bardzo nie ma na co.

Goeff Johns nie stara się napisać czegoś więcej poza prostą historią o superludziach wciśniętych w obcisłe kolorowe stroje i strzelających promieniami z różnych części ciała. Z jednej strony szkoda, że poważniejsze i bardziej ambitne wątki jedynie zarysowuje, a większość miejsca poświęca wesołej rozwałce, z drugiej może to i dobrze, bo nie wiadomo, czy w ogóle poradziłby sobie z bardziej złożoną i głębszą narracją. Podróż złoczyńcy czyta się bardzo przyjemnie, o ile podejdzie się doń z odpowiednim nastawieniem – jak do niezłego czytadła na jedno popołudnie.

Ocena: 6/10

Recenzja została napisana dla serwisu AlejaKomiksu.com i tam pierwotnie opublikowana.

Tutaj pisałem o tomie pierwszym.