Batman. Trzech Jokerów / Invincible, tom 11 - recenzje

„Batman. Trzech Jokerów” to dość sensacyjny i kontrowersyjny w założeniach pomysł na fabułę o kolejnym starciu Mrocznego Rycerza i Księcia Zbrodni. Oto bowiem okazuje się, że – jak łatwo domyślić się po tytule – życie Batmanowi na przestrzeni lat uprzykrzał nie jeden klaun, a trzech. Dlaczego Jokerzy postanowili ujawnić prawdę akurat teraz? Jaki demoniczny plan szykuje cała trójka? Na te pytania Nietoperz będzie starał się znaleźć odpowiedni na łamach trzyczęściowej miniserii, a towarzyszyć mu będą dawne ofiary szaleńca – Jason Todd jako Red Hood i Barbara Gordon jako Batgirl.

Między słowami - recenzja komiksu "Niedoskonałości" [Adrian Tomine, Kultura Gniewu]

Adrian Tomine tworzy historie obyczajowe bliskie życiu. W „Niedoskonałościach” pozwala nam śledzić parę w długoletnim związku, która stopniowo się od siebie oddala. On jest trzydziestoletnim kierownikiem kina w Berkeley i zapatrzonym w siebie, przemądrzałym dupkiem, który ciągle narzeka. Ona chce wyjechać do Nowego Jorku na staż, który może być trampoliną do spełnienia marzeń. Ona zarzuca mu, że ogląda się za białymi dziewczynami i nie ma życiowych ambicji. On twierdzi, że jej odbija. I tak to się toczy – aż w końcu ona wyjeżdża, a on próbuje zabić wszechogarniającą nudę codzienności, wdając się w przelotne romanse.

X-Men: Era Apocalypse'a. Księga druga: Rządy - recenzja

W pierwszym tomie „Ery Apocalypse’a” największy ból sprawiał mi przeciągnięty prolog w postaci pomniejszego crossovera „Legion’s Quest”. Ok, wstęp trzeba było odbębnić. „Księga Druga” nie ma już takiego problemu i od pierwszych stron możemy zanurzyć się w kronikach alternatywnej rzeczywistości, w której Charles Xavier nie żyje, Magneto kontynuuje jego marzenie, a znaczna część planety znajduje się pod władaniem tytułowego złoczyńcy.

Przygody wielkiego wezyra Iznoguda. Tom 3 - recenzja

Zły wezyr Iznogud (w niektórych kręgach znany jako Nicponim) wciąż chce zostać kalifem w miejsce kalifa. Wystarczy zapoznać się z trzema historyjkami z niesympatycznym gburem w roli głównej, by zdać sobie sprawę, że w finale jego plany zawsze wezmą w łeb. W tomie przygód jest kilkanaście, jak zatem uczynić je interesującymi dla czytelnika, gdy finał jest powszechnie znany?

Thanos vs. Cosmic Ghost Rider

Scenarzysta Donny Cates w drugim tomie „Thanosa” przypomina dziecko, które wpadło do sklepu z zabawkami i dowiedziało się, że może się bawić WSZYSTKIM. I bawi się jak nikt wcześniej.

Thanos według Catesa to radosna rozpierducha z zadziwiającą ilością hype-momentów. Pamiętacie, jak w „Avengers: Koniec gry” Kapitan Ameryka podniósł młot Thora, a w kinie wszyscy zaczęli bić brawo? U Catesa takie chwile zdarzają się co kilka stron. Nie czuć w tym nachalnego fanserwisu. Scenarzysta zdaje się tworzyć historie, które sam chciałby przeczytać.

Star Wars. The Bad Batch - wrażenia

"The Bad Batch" przywraca wiarę w "Gwiezdne wojny". Tytułowa grupa zmodyfikowanych genetycznie klonów jest inna nie tylko na zewnątrz. W czasie, gdy ich towarzysze broni ślepo wykonują Rozkaz 66, bohaterowie nowej animacji czują się zagubieni w niespodziewanej sytuacji. Są rozdarci wewnętrznie, a przyszłość maluje się dla nich w czarnych barwach. Przejęcie władzy przez Palpatine'a, nagłe zakończenie wojny, rzekoma zdrada Jedi, początek galaktycznego Imperium - to wszystko budzi ich wątpliwości moralne. Nie uchodzi to uwadze admirała Tarkina i dlatego wysyła oddział na kolejną misję. Misję, która ma dowieść ich lojalności.

Wujek Sknerus i Kaczor Donald. Skarb dziesięciu awatar / Batman. Klątwa Białego Rycerza - recenzje

Siódmy tom kolekcji Dona Rosy o podtytule „Skarb dziesięciu awatar” jest szczególnie ciekawy dla wszystkich fanów Kaczora Donalda i Wujka Sknerusa. To nie tylko kolejna dawka zazwyczaj świetnych komiksów o kaczkach, ale również cztery całkiem premierowe komiksy, które nigdy wcześniej nie ukazały się po polsku.

Coś zabija dzieciaki, tom 2 - recenzja

Im dłużej obcuję z popkulturą, tym bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że nie ma bardziej niebezpiecznych miejsc od amerykańskich miasteczek. Jak akurat klaun nie zjada dzieci, to ktoś morduje Laurę Palmer. Spacer do lasu też odpada, bo tam Jason Voorhees gania z maczetą w jednej łapie i głową swojej matki-nieboszczki w drugiej. W Silent Hill można grać w horrorowe bingo, bo tam codziennie odpala się nowy koszmar. W końcu jest przypadek Archer’s Peak, gdzie coś zabija dzieciaki.