Księżyc za nami podąża - recenzja

W komiksach Daniela Warrena Johnsona autorowi doskonale udaje się połączyć rozrywkową formę z poważniejszymi treściami. Nie inaczej jest w kipiącym szaleństwem albumie “Księżyc za nami podąża”, który stworzył razem z Rileyem Rossmo. Z jednej strony mamy tu odjechany świat wewnątrz snu kilkuletniej dziewczynki - całe nowe uniwersum ukształtowane przez dziecięce fascynacje, marzenia i pierwsze traumy, a także zamieszkane przez jej ulubione zabawki. Z drugiej jest to poruszająca opowieść o sile rodzicielskiej miłości i dorosłych, którzy podejmą każde ryzyko, by uratować dziecko. Nawet jeśli ma to oznaczać wejście do głowy dziewczynki i walkę ze znajdującymi się tam intruzami przy pomocy magii.

Przeznaczenie X. X-Men i Wolverine – recenzja

Wydane w listopadzie 2025 roku tomy „X-Men” i „Wolverine’a” rozpoczynają nowy okres w krakoańskich dziejach Dzieci Atomu. Intryga Moiry MacTaggert wyszła na jaw, a Jonathan Hickman odszedł z tytułów o mutantach Marvela. Po jego odejściu pozostał głownie chaos.

Tam było ciało - recenzja [Brubaker, Phillips]

Od pewnego czasu twórczy duet Ed Brubaker i Sean Phillips jadą na sprawdzonym patencie, prezentując czytelnikom kolejne historie kryminalne. Można żałować, że panowie sami się zaszufladkowali, wybierają bezpieczną opcję i nie mają ochoty na eksperymentowanie. Pewnie nie tylko ja chętnie przeczytałbym ich komiks, który rozgrywa się np. w scenerii science-fiction albo romansuje z innymi gatunkami. Dlatego właśnie “Tam było ciało” okazało się pewnym zaskoczeniem i powiewem świeżości. Choć to dalej historia z elementami kryminału, to tym razem schodzą one na dalszy plan.

Nightwing, tom 4: Upadek Graysona - recenzja

“Upadek Graysona” to czwarty i ostatni tom runu Toma Taylora w ramach serii “Nightwing”. Bohater zmaga się z lękiem wysokości, staje do otwartej konfrontacji z Heartlessem (który odkrył jego tajną tożsamość), a także ratuje dziecko, które było świadkiem śmierci rodzica. Dzieje się całkiem sporo, ale - nomen omen - sercem komiksu dalej pozostaje to, co czyniło tę serię wyjątkową: skupienie na postaciach.

Wiedźmin: Corvo Bianco – recenzja

W dziewiątym tomie serii „Wiedźmin”, rozgrywającej się w świecie gier CD Projekt RED, a piątym pisanym przez Bartosza Sztybora, Geralt spędza emeryturę w bajkowym Toussaint. Dogląda winogron, zapełnia kolejne butelki sikaczem (spokojnie, praktyka czyni mistrza, może kiedyś będzie zdatny do wypicia), cieszy się spokojem i słońcem. Proste wiejskie życie zostaje przerwane przybyciem niespodziewanych gości: najpierw pojawia się Yennefer, próbująca nakłonić Geralta do powrotu na szlak, następnie pojawiają się typy spod ciemnej gwiazdy, roszczące sobie prawa do ziemi, którą były wiedźmin nazywa domem. Istnieje szansa, że sprawa rozejdzie się po kościach, jeśli bohater pomoże odczarować mężczyznę, na którego rzucono klątwę. W towarzystwie elfki i krasnoluda wyrusza na kolejną misję, w której nagrodą ma być święty spokój.

Barbaric, księga 1: Zgubne występki - recenzja

Owen barbarzyńca, bohater serii “Barbaric”, został przeklęty przez trzy wiedźmy i od tego czasu może zabijać tylko tych, którzy naprawdę na to zasługują. Decydentem w tej kwestii jest nikt inny, a gadający topór, który ma niekończąca się chrapkę na krew – im większego brzydala, tym lepiej. Owen przemierza więc krainy pełne smoków, wampirów i innego plugastwa, czekając na kolejną okazję, by pomóc potrzebującym (na swój własny, niezwykle brutalny i nieprzyjemny dla adwersarza sposób).

Projekt RUST i wspomnienie TM-Semic

W audycji Halo komiks wspominam, jak Mama po kościele kupowała mi komiksy TM-Semic pod Halą Targową. W ferworze festiwalowego szaleństwa wypowiedź była szybka i skromna, więc poniżej pewne nostalgiczne uzupełnienie.