Prószyński. Odwieczne pieśni - recenzja [wyd. Narodowe Centrum Kultury Filmowej]

Większość komiksów, które powstają na zamówienie państwowych instytucji i opowiadają o wielkich postaciach z historii naszego kraju, to bryki z życiorysów, które nie nadają się do czytania. Przypominają powierzchowny sprint przez najważniejsze fakty z życia, często bez próby opowiedzenia jakiejkolwiek fabuły. Odhaczanie kolejnych informacji z Wikipedii „pod tezę” skutkuje często zarżnięciem ciekawego tematu. Ponadto tego typu projekty niejednokrotnie zleca się osobom, które mają nikłe pojęcie o narracji komiksowej, opowiadaniu obrazem, budowaniu wiarygodnych postaci (słynne nazwisko nie wystarczy, by w komiksie bohater ożył) czy nawet następstwach przyczynowo-skutkowych poprawnej fabuły.

Dlatego też z pewną rezerwą sięgałem po album „Prószyński. Odwieczne pieśni” wydany przez Narodowe Centrum Kultury Filmowej w Łodzi. Jak się jednak okazało, scenarzysta Piotr Komorowski miał na ten komiks dość intrygujący pomysł, który wyróżnia go na tle innych historii biograficznych o Wielkich Polakach Zasłużonych dla Kraju.

Galaxina - półnaga heroina ze złego kina

Ogromny sukces „Gwiezdnych Wojen” (1977) sprawił, że wielu mniej lub bardziej utalentowanych twórców próbowało iść w ślady George'a Lucasa i tworzyło własne wersje filmowych historii osadzonych „dawno, dawno temu w odległej galaktyce”. Jednym z nich był William Sachs, reżyser i scenarzysta filmu „Galaxina” z 1980 roku.

Filmowy cyberpunk

Cyberpunkowe wizje przyszłości są najczęściej ponure i pesymistyczne. To światy, gdzie technologia stworzona przez człowieka staje się dominująca. Przejmuje kontrolę nad ludzkością, która większość czasu spędzają w świecie wirtualnym lub jest uzależniona od pomocy robotów. Historie tego typu opowiada się często w estetyce neo-noir (niektórzy klasyfikują je jako tech-noir), w których nie brakuje pulpowych naleciałości („Łowca Androidów”, „Dziwne dni”, „Mroczne miasto”).

Hawkeye. Kate Bishop – recenzja

Kate Bishop w końcu idzie na swoje – a przynajmniej bardzo się stara. Bierze łuk, strzały, fioletowy kostium i przenosi się na zachodnie wybrzeże, gdzie otwiera agencję detektywistyczną. Co prawda bez licencji, bo ta jest za droga, ale liczą się dobre chęci. Przeprowadzka na drugi koniec Stanów Zjednoczonych nie jest podyktowana wyłącznie chęcią odcięcia się od Clinta Bartona. Bishop stara się także rozwikłać tajemnice swej przeszłości, przede wszystkim niewyjaśnione zaginięcie matki.

I'm Your Woman - recenzja filmu z Rachel Brosnahan

Czekałem na „I'm Your Woman” z jednego powodu – a imię jego Rachel Brosnahan. Aktorka dała się zauważyć już na drugim planie w „House of Cards” czy „Manhattanie” (serial twórców „Masters of Sex” o konstruowaniu bomby atomowej na pustyni Nowego Meksyku w latach 40. – polecam, jeśli nie znacie). Jednak dopiero tytułowa rola we „Wspaniałej pani Maisel” zapewniła jej rozpoznawalność, worek nagród (m.in. Emmy i dwa Złote Globy) i mą bezgraniczną miłość. Rachel Brosnahan to wszechstronna aktorka - uwodzi naturalnością i zachwyca zarówno w wydaniu dramatycznym, jak i komediowym. Byłem bardzo ciekaw jak poradzi sobie w kinie akcji.

Invincible 10

Superbohaterska epopeja trwa w najlepsze. Seria „Invicible” Roberta Kirkmana i Ryana Ottleya zdążyła nas już przyzwyczaić do tego, że zawsze dzieje się dużo i ciekawie. W dziesiątym tomie nie jest inaczej, aczkolwiek da się tu znaleźć też nowe elementy. 

Batman. Sekta [Jim Starlin, Bernie Wrightson] - recenzja

Komiksy o Batmanie z ostatnich lat – zarówno te pisane przez Scotta Snydera, jak i Toma Kinga – raczej nie należą do moich ulubionych. Dlatego z ciekawością sięgnąłem po album „Batman. Sekta”, zamkniętą czteroczęściową miniserię wydaną oryginalnie w 1988 roku. Nie ukrywam, że nazwiska twórców rozpalały wyobraźnię – Jim Starlin odpowiada za podwaliny współczesnego kosmosu Marvela (stworzył min. postać Thanosa) i był współscenarzystą kontrowersyjnej historii „Batman. Śmierć w rodzinie”; z kolei Bernie Wrightson to wirtuoz komiksowego horroru, którego jest ostatnio na polskim rynku coraz więcej, m.in. dzięki wydanym przez Wydawnictwo KBOOM albumom „Frankenstein żyje, żyje!” oraz „Potworna kolekcja”.