Człowiek, który zabił Lucky Luke'a

Człowiek, który zabił Lucky Luke’a to album stworzony z okazji 70. rocznicy narodzin samotnego kowboja, który jest szybszy niż jego własny cień. Matthieu Bonhomme z jednej strony tworzy historię, którą łatwo można umiejscowić w chronologii między albumami Morrisa i Goscinnego, a z drugiej przyświecają mu założenia, które wyróżniają komiks na tle pozostałych odcinków serii.

Alan Moore przedstawia: Saga o Potworze z Bagien

Pierwsze zbiorcze wydanie „Sagi o Potworze z Bagien” liczy 430 stron i składają się na nie dwa oryginalne trejdy, pierwotnie zbierające zeszyty 21-34 serii pisanej przez Alana Moore’a oraz zeszyt specjalny, będący pomostem między akcją zeszytów #31 i #32. W wydaniu zbiorczym materiał został uzupełniony przez pierwszą w historii opowieść o Potworze z Bagien napisaną przez Moore’a, będącą wprowadzeniem do jego długoletniego runu, jak i domknięciem wątków poprzednich scenarzystów. Historie były pierwotnie publikowane między styczniem 1984 roku a marcem 1985, w czasach gdy większość twórców i czytelników komiksów superbohaterskich wciąż tkwiła mentalnie w latach 70., a dwa tytuły, które miały zrewolucjonizować branżę, jeszcze nie nadeszły („Powrót Mrocznego Rycerza” i „Strażnicy” - oba wydane w 1986). Z tego też powodu opasły tom przeleżał na mojej półce kilka miesięcy zanim wreszcie postanowiłem dać mu szansę.

Marvel Now - Tajne Wojny / Batman: Wojna Żartów z Zagadkami

Trzy i pół roku Marvel Now w Polsce to jednocześnie trzy i pół roku historii Jonathana Hickamana na łamach „Avengers” i „New Avengers” , których wszystkie wątki zmierzały właśnie do „Tajnych wojen”. Sięgnięcie po tytuł historii sprzed ponad trzydziestu lat – wyjątkowej z racji swej skali, ale banalnej z punktu widzenia fabuły nie wróżyło zbyt dobrze. Ku mojemu zaskoczeniu wyszło jednak całkiem nieźle.

Recenzje komiksów: Łasuch, tom 2 i Palcojad, tom 1

Jeff Lemire, autor Opowieści z Hrabstwa Essex, Descendera i serii Czarny Młot, w historii o Łasuchu stworzonej dla Vertigo wpisuje postapokaliptyczną rzeczywistość, w której rodzą się dzieci będące zwierzęco-ludzkimi hybrydami w ramy opowieści drogi. W recenzji pierwszego tomu narzekałem na brak oryginalności i korzystanie z wyświechtanych motywów gatunkowych. W tomie drugim pod tym względem może nie jest lepiej, bo wszystkie „zaskakujące zwroty akcji” ponownie wydają się dziwnie znajome, ale nie brakuje akcji ani dziwnych postaci, a bohaterowie zyskują wreszcie wyrazisty cel, dzięki któremu cała podróż jest lepiej umotywowana.

Diamentowa Gorączka (The Hot Rock, 1972) - wywrotowy heist movie

Były w sumie trzy powody, przez które sięgnąłem po Diamentową gorączkę. Tytuł trafił na listę filmów do obejrzenia, gdy przygotowywałem się do napisania dłuższego, przekrojowego tekstu o heist movies i od dawna czekał na swoją kolej. Kilka dni temu zmarł William Goldman, więc czułem, że powinienem obejrzeć jakiś jego film – zamiast kolejny raz stawiać na Narzeczoną dla księcia, wolałem wybrać coś nowego. Robert Redford w głównej roli też nie był bez znaczenia, bo po seansie Gentlemana z rewolwerem miałem po prostu ochotę na więcej Redforda.

Giants od Non Stop Comics

Czasem pomysły wyrosłe na gruncie dziecięcej fascynacji potrafią wykiełkować w kulturowe fenomeny. Potwierdzają to przykłady George'a Lucasa i Gwiezdnych Wojen, Stevena Spielberga i filmów o Indianie Jonesie oraz Guillermo del Toro i Pacific Rim. Również w Giants, komiksie braci Valderrama, da się dojrzeć echa dawnej zajawki. Szkoda że tym razem niewiele z tego wynika.

Mucha Comics - Księżycówka / Zaćmienie / The Wicked + The Divine 2

Księżycówka to nowa seria Briana Azzarello i Eduardo Risso w oryginale publikowana przez Image Comics od 2016 roku. W pierwszym tomie nowego cyklu autorzy znani ze 100 naboi zabierają czytelnika do roku 1929, a więc czasów prohibicji w USA. Główny bohater, Lou Pirlo, to gangster z Nowego Yorku, który udaje się na amerykańską prowincję, by zwerbować do przestępczej organizacji nowego dostawcę alkoholu. Na jego drodze staną nie tylko niechętni miastowym lokalsi, ale również mroczne tajemnice skrywane przez gęste lasy Appalachów.

Non Stop Comics - Dozorca. Nie wszystko złoto / Head Lopper. Karmazynowa wieża / James Bond. Eidolon

Dozorca. Nie wszystko złoto - albumowy debiut Bartosza Sztybora na francuskojęzycznym rynku z rysunkami Ivana Shavrina - to komiksowa petarda. Fabuła kręci się wokół kilku przyjaciół z blokowiska, których nudną egzystencję na osiedlowej ławeczce przerywa pojawienie się wielkiego potwora, który bestialsko morduje ich ziomka (skojarzenia z filmem Attack the Block wskazane). Komiks porywa od pierwszych stron, nie ma tu miejsca na nudę, bo wydarzenia następują po sobie w lawinowym tempie, a chłopaki są na tyle swojscy, że szybko zaczynamy im kibicować w nierównej walce z mitologiczną bestią. 

Corto Maltese: Złoty dom w Samarkandzie / Moon Knight: W noc / Transmetropolitan 3

Pierwsze dwa tomy komiksowej serii Transmetropolitan przyzwyczaiły czytelników do tego, że scenarzysta Warren Ellis lubi jechać po bandzie. Trzecia odsłona przygód Pająka Jeruzalema nie jest wyjątkiem – wręcz przeciwnie, Ellis momentami przechodzi sam siebie (a Pająk, co oczywiste, podąża za nim krok w krok). Wydarzenia nabierają rozpędu, a nasz niepokorny bohater reaguje na nie z właściwą sobie subtelnością – w myśl zasady „desperackie czasy wymagają desperackich metod”.

Top 10 - Alan Moore i supergliniarze

W mieście, gdzie wszyscy mają supermoce, nikt nie jest super. Wiedzą o tym funkcjonariusze Komisariatu Dziesiątego, o których opowiada komiks Top 10 Alana Moore'a (scenariusz) i Zandera Cannona oraz Gene'a Ha (rysunki). Zbiorcze wydanie 12 zeszytów serii to już drugie podejście Egmontu do tego tytułu – pierwsze siedem zeszytów, zamknięte w dwóch tomach, ukazało się pierwotnie w 2003 i 2004 roku. To, czego nie docenili czytelnicy piętnaście lat temu, dziś powinno trafić na podatny grunt.

Kocham "Nienawidzę Baśniowa"

Nienawidzę Baśniowa w pierwszej chwili może przypominać wytwór nastolatka, który postanowił zapewnić traumę znienawidzonej młodszej siostrze. Nie dajcie się jednak zwieść – to jeden z najfajniejszych komiksów, jakie w tym roku wylądowały na polskim rynku. Czysta rozrywka i przyjemność z lektury – jeśli tylko nie przeszkadza Wam ogrom karykaturalnej brutalności.

Ultimate Spider-Man, tom 2 / Ms Marvel, tom 4

Ultimate Spider-Man był komiksem moich lat nastoletnich. Jednak lata mijają, a do serii Bendisa i Bagley’a nie wracałem przez bardzo długi czas. W międzyczasie świat Ultimate skończył się po paru latach dogorywania po Ultimatum, pojawiły się także nowe wersje Pająka – w tym wspaniały (oraz zakończony o wiele za wcześnie) serial animowany The Spectacular Spider-Man i interpretacja postaci w wykonaniu Toma Hollanda z Homecoming.

INVINCIBLE, tom 1 - recenzja

Robert Kirkman znany jest w Polsce przede wszystkim jako autor Żywych Trupów i Outcast. Opętania, zaczynał jednak od pisania serii superbohaterskiej Invincible. Z pozoru to komiks jakich wiele: Mark Grayson chodzi do liceum a pewnego dnia ujawniają się jego supermoce, wkłada więc maskę i leci spuścić manto przestępcom. Z czasem do CV może sobie dopisać walkę z najróżniejszymi rodzajami potworów, obronę Ziemi przed najeźdźcami z kosmosu i powstrzymanie szalonego naukowca. Ciągle poznaje swoje moce i zdobywa nowe umiejętności, w czym pomaga mu jego własny ojciec – superbohater na pełen etat znany jako Omni-Man. Jednocześnie Mark próbuje nie opuścić się w nauce (egzaminy na studia coraz bliżej) i przeżywa pierwsze licealne miłości. Brzmi znajomo? No jasne, dlatego smakuje tak dobrze.

Batman: Mroczny Rycerz – Rasa Panów

Powrót Mrocznego Rycerza zrewolucjonizował amerykański komiks superbohaterski, rozpoczynając Mroczną Erę i dając początek ambitniejszemu podejściu do pisania trykotów, gdzie polityczna metafora współgra z angażującą fabułą. Niestety ani sequel (Mroczny Rycerz Kontratakuje) ani prequel (Mroczny Rycerz – Ostatnia krucjata) arcydzieła Franka Millera nie powtórzyły sukcesu pierwowzoru, sprawiając wrażenie wątków dopisanych na siłę, które zamiast wzbogacać oryginalną historię niepotrzebnie ją rozwadniają. Nic dziwnego, że do kolejnej historii rozgrywającej się w tym uniwersum, komiksu Mroczny Rycerz – Rasa Panów, podchodziłem nieufnie jak pies do jeża.

Relacja: 29. Międzynarodowy Festiwal Komiksu i Gier - Łódź 2018

Za nami 29. Międzynarodowy Festiwal Komiksu i Gier w Łodzi. Jak zwykle bawiłem się pierwszorzędnie, spotkałem mnóstwo znajomych i przyjaciół oraz przywiozłem do domu stertę komiksów i dobrych wspomnień. Mimo wszystko jakoś nie mogę pozbyć się wrażenia, że tegoroczna edycja była nieco „przejściowa”, a organizatorzy zbierają siły na przyszły rok, gdy festiwal będzie obchodził okrągły jubileusz. Takie wnioski nasuwają zarówno dobór zaproszonych gości, jak i mniejsza niż rok temu frekwencja. Z poniższej relacji dowiecie się który komiks Benedykta Szneidera zostanie zaadaptowany na rapową audycję, co Peterowi Milliganowi ukradł Ray Liotta, czy Brian Azzarello od ostatniej wizyty w Polsce stał się bardziej gadatliwy (spoiler: nie) oraz kilku innych ciekawostek. Zapraszam do lektury.

Nacjolove [Jakub Topor, wyd. Timof Comics] - recenzja przedpremierowa

Nacjolove Jakuba Topora to rozpisana na niemal 300 stron opowieść o Polsce i Polakach. Historia kręci się wokół dwóch radykalnych nacjonalistów, których połączyła wspólna ucieczka przed służbami mundurowymi i zaskakujące uczucie. Fabuła, pozszywana z luźno połączonych ze sobą scen (część z nich z powodzeniem mogłaby funkcjonować w oderwaniu od reszty, jak np. cudowne portrety kierowców stojących w korku), celnie punktuje liczne przywary naszych rodaków, od strachu przed Obcym (wyrażanym językiem nienawiści), przez dwulicowość w kontaktach z sąsiadami i przysłowiowe wręcz „kombinatorstwo, nieróbstwo i pijaństwo”.

Chew, tom 9: Kurczę pieczone – recenzja

Chew Johna Laymana i Roba Guillory’ego to seria, którą pokochałem od pierwszych stron. Intrygował pomysł na detektywa poznającego historię wszystkiego, co zdarzy mu się zjeść lub wypić (poza burakami). Leciały kolejne strony i okazało się, że Layman nie eksploatował do granic wytrzymałości jednego udanego chwytu, tylko co chwila zaskakiwał mocami ogólnospożywczymi. Do tego plejada groteskowych postaci na czele z Poyo, najniebezpieczniejszym kogutem na świecie. Jak ma się mój stosunek do Chew przy lekturze dziewiątego tomu? Cóż, generalnie mam problem z dłuższymi seriami. Y: Ostatni z mężczyzn w pewnej chwili zaczął mnie nudzić, The Walking Dead niemiłosiernie męczyć, w Avengers z Marvel NOW pogubiłem się już dawno temu. A Chew wciąż bawi, nawet za dziewiątym razem. 

KM/H [Mark Millar, Duncan Fegredo] – recenzja

Mark Millar to taki gość, co ma bardzo dużo fajnych pomysłów, tylko nie zawsze potrafi je zadowalająco rozpisać. Blokers jako Agent Jej Królewskiej Mości? Pomysł intrygujący, ale skończyło się na ta takim sobie Kingsman: Tajne służby. Akt rejestracji superbohaterów? Mogło być wybitnie, a wyszła przegięta Wojna domowa. Nic dziwnego, że do KM/H podchodziłem bardzo nieufnie. 

10. rocznica założenia Bloga Anonimowego Grzybiarza

Miał być tort i fajerwerki, rzewne wspominki i konkurs dla czytelników. Okazja nie byle jaka - blog zaliczył debiut w necie dokładne 10 lat temu, 25 sierpnia 2008. Dekada to szmat czasu, więc mam nadzieję, że przyjdzie jeszcze czas na tort i fajerwerki, rzewne wspominki i konkurs dla czytelników.

Jakoś to się wszystko kręci, na spontanie i bez sprecyzowanego planu, ale chyba bez większych wpadek. Coco jumbo i do przodu. To moje motto.

Huczna celebracja jeszcze nadejdzie, wraz ze zmianami, które planuję od dłuższego czasu (jak własna domena czy podbój JuTuba), a dziś tylko skromnie jeszcze przypomnę, gdzie możecie mnie spotkać w internetach:

Facebook: https://www.facebook.com/AnonimowyGrzybiarz92/

Insta: https://www.instagram.com/anonimowygrzybiarz/

Snap: anonimowygrzyb

Filmweb: https://www.filmweb.pl/user/AnonimowyGrzybiarz

Blog już znacie, ale zawsze możecie polecić znajomym

Z okazji dziesięciolecia bloga zbieram pytania do filmiku Q&A. Mimo żem Anonimowy to postaram się uchylić rąbka tajemnicy. Tak więc nie spać, pytać!

Możecie się też pochwalić co tam ostatnio ciekawego popkulturowo wchłonęliście. U mnie lekki zastój z filmami - trochę przez brak czasu, trochę przez przesyt po Letniej Akademii Filmowej w Zwierzyńcu. Głównie klatkuję rzeczy do magisterki (m.in. Don't Breathe) i powtarzam sobie serię Mission: Impossible - będzie z tego jakiś tekst, krótszy bądź dłuższy. Serialowo czekam na finał Sharp Objects i próbuję się przekonać do Disenchantment (po 5 odcinkach bez szału). Książkowo dalej lecę z Flemingiem - obecnie na warsztacie Człowiek ze złotym pistoletem, a komiksowo nadrabiam 100 Naboi, bo zatrzymałem się na pierwszym tomie, a z półki spogląda na mnie już trzeci. W głośnikach natomiast nieprzerwanie od jakiegoś czasu Mej duszy dziecko HINOL PW i Ground Zero Mixtape PRO8L3M.

Batman: Świt mrocznego księżyca

Wydany w ramach kolekcji DC Deluxe Batman: Świt mrocznego księżyca to dwie opowieści napisane i narysowane przez Matta Wagnera. Obie przenoszą czytelnika do początków działalności Mrocznego Rycerza – fabuły Ludzi potworów i Szalonego mnicha rozgrywają się bowiem pomiędzy wydarzeniami z kultowego Roku pierwszego Franka Millera, a akcją Człowieka, który się śmieje Eda Brubakera, czyli pomiędzy pierwszym pojawieniem się Batmana a debiutem Jokera. Wagner mocno nawiązuje do stylistyki pierwszych komiksów z Gackiem z początku lat 40., kto więc lubi takie retroklimaty ten powinien być zadowolony. Ja mam mieszane uczucia.

19. Letnia Akademia Filmowa w Zwierzyńcu (2018) - relacja

Jeśli zaglądacie tu nieco dłużej niż od wczoraj (np. od sierpnia 2015) to pewnie wiecie, że Letnia Akademia Filmowa w Zwierzyńcu to mój ukochany festiwal i ulubiony tydzień w roku. Malownicze Roztocze, piękna pogoda i luźna atmosfera czynią z LAF-u idealne miejsce na spędzenie wakacji. Można solidnie odpocząć i nadrobić zaległości – filmowy repertuar festiwalu pozwala nie tylko na zobaczenie kilu przedpremierowych tytułów, ale przede wszystkim na zmniejszenie kupki wstydu. Siedmiodniowy pobyt w Zwierzyńcu zaowocował siedemnastoma nowymi ocenami na filmwebie (link do profilu, zapraszam do znajomych). Niżej krótkie wrażenia z wybranych seansów.

Giant Days, tom 4 - recenzja

Susan pali fajkę za fajką, ma doktorat z ciętej riposty i kilka oblanych egzaminów z kontroli gniewu. Blada jak śmierć gotka Esther stała w kolejce na imprezę, gdy rozdawali odpowiedzialność i zdrowy rozsądek. W końcu Daisy – suma dobroci i neuroz całego świata, skrywająca swe oblicze za grubymi okularami. Kto czytał poprzednie tomy Giant Days, ten zapewne zna ich perypetie pierwszego roku studenckiego życia. Kto nie sięgnął dotychczas po komiks Johna Allisona, może spytać „dlaczego w ogóle miałby je poznawać”? Już wyjaśniam.

Łasuch, tom 1 [Jeff Lemire, Vertigo] / Ant-Man: Druga szansa [Spencer, Rosanas, Marvel Now]

Łasuch to nowy na polskim rynku komiks Jeffa Lemire'a, autora m.in. Opowieści z Hrabstwa Essex i serii Czarny Młot. Po historii o hokeistach z małego miasteczka i superbohaterach mieszkających na farmie przyszedł czas na postapo o chłopcu z głębokiego lasu. Wrażliwy dziewięciolatek w kraciastej koszuli jest prawdziwym amatorem słodkości i ludzko-zwierzęcą hybrydą: jego głowę ozdabia poroże jelonka. Po śmierci ojca, w towarzystwie małomównego twardziela o pooranej zmarszczkami twarzy, ruszy w podróż przez świat trawiony zarazą.

Daredevil. Nieustraszony, tom 4 [Brubaker, Lark] - recenzja

W wyniku wydarzeń przedstawionych w runie Briana M. Bendisa Matt Murdock trafił do więzienia. Osadzony wśród najgorszych szumowin przestępczego świata Marvela, niewidomy prawnik będzie musiał wznieść się na wyżyny aktorskich możliwości, by przekonać wszystkich, że to nie on jest Daredevilem. Wielu współwięźniów życzy mu śmierci, a brak możliwości skorzystania ze swoich nadnaturalnych zdolności, w obawie przed zdemaskowaniem, wcale nie czyni jego życia łatwiejszym. By było jeszcze trudniej ktoś zleca zamach na jego przyjaciół, a on nie może im w żaden sposób pomóc zza więziennych krat.

Daredevil. Nieustraszony, tom 3 [Bendis, Maleev] - recenzja

Trzeci tom Daredevila. Nieustraszonego napisany przez Briana Michaela Bendisa i narysowany przez Alexa Maleeva to zwieńczenie rozpisanej na 1500 stron opowieści i pięcioletniej pracy obu artystów nad tym tytułem. Finał zamyka wielowątkową historię o wyjściu na jaw tajnej tożsamości Matta Murdocka, pokazuje tajny plan Kingpina oraz jego następstwa i kolejny raz zachwyca realistycznym podejściem do pisania trykotów.

Moon Knight, tom 2: Z martwych powstaną

Marc Spector vel Moon Knight w pierwszej chwili może wydawać się niebyt kreatywną odpowiedzią Marvela na Batmana. Bogacz walczący ze złem, wspomagający go lokaj (w tym tomie nieobecny), ale żeby nikt nie zorientował się od razu, to cały na biało, a wszystkie gadżety przypominają półksiężyce a nie nietoperze. Jednak diabeł tkwi w szczegółach. Działający poza głównym nurtem superbohaterów Marvela Moon Knight to heros cierpiący na schizofrenię, którego cztery osobowości muszą ze sobą nieustannie współpracować.

Uncanny Avengers, tom 6 - Kontrewolucjoniści

Rick Remender ma swój sprawdzony sposób na superbohaterskie drużyny. Zbiera pozornie niedobraną ekipę i przeciwstawia ją największemu możliwemu zagrożeniu. Niebezpieczeństwo zaraz zaznacza, że się nie patyczkuje – najczęściej poprzez zawsze będące w modzie wśród szaleńców ludobójstwo: a to masową eksterminację mutantów (pierwsza seria Uncanny Avengers), innym razem zrównanie z ziemią małego miasteczka (Uncanny X-Force). Średnio zgrana drużyna dzieli się i dostaje wciry, na placu boju ostaje się tylko jedna z centralnych postaci. Ale nagle sytuacja zostaje odwrócona, pokonani znajdują ostatki sił, by walczyć i wszyscy razem jakoś pokonują zło. A później żyją sobie dalej – średnio szczęśliwi, bo nękani swymi wewnętrznymi demonami. I tak do następnej historii.

Transmetropolitan, tom 2 [Warren Ellis, Darick Robertson, Egmont]

Pająk Jeruzalem, dziennikarz wzorowany na Hunterze S. Thompsonie, główny bohater Transmetropolitana, jest nieustannie wkurzony. Nie szanuje nikogo i niczego, za nic ma konwenanse i świętości. Pisze ostro i dosadnie, dowali każdemu, bo w tym świecie każdy ma coś na sumieniu. Sam nie jest bez winy, ale w swej krucjacie w poszukiwaniu Prawdy wydaje się być ostatnim, który nie dał się ogłupić otoczeniu - brak sentymentów to dobra taktyka, by przetrwać w szalonym świecie wykreowanym na kartach komiksu przez Warrena Ellisa (scenariusz) i Daricka Robertsona (rysunki).

Vei, tom 1 [Sara Elfgren, Karl Johnsson, Non Stop Comics]

Gdyby ktoś nie pamięta zasad – co roku organizowany jest turniej pomiędzy siłami Ziemi oraz Outworld, krainą zła i cierpienia. Po jednej stronie najlepsi wojownicy globu pod wodzą boga piorunów Raidena, z drugiej straszliwe maszkary, ninja z ciuchami w każdym kolorze tęczy, a czasem gościnnie pojawi się nawet Jason Voorhees czy inny Freddy Krueger. Tak w skrócie przedstawia się zarys fabularny popularnej serii bijatyk Mortal Kombat. Twórcy komiksu Vei, pisarka Sara Bergmark Elfgren oraz rysownik Karl Johnsson, wzięli ten szkielet i wpisali go w nordycką mitologię. Może brzmieć niedorzecznie, ale dla mnie działa. 

Wampiry [Fillipe Melo, Juan Cavia, Mucha Comics]

Wampiry opowiadają o nieoficjalnej misji zwiadowczej portugalskich żołnierzy, która miała miejsce podczas wojny kolonialnej w zachodniej Afryce w latach 70. Rozpisana na zaledwie kilku bohaterów opowieść, osadzona w tropikalnej dżungli na końcu świata, łączy w sobie brutalny, wojenny realizm i sugestię występowania elementów nadprzyrodzonych.

Wbrew naturze, tom 2

Autorska seria Mirki Andolfo po pierwszym tomie dawała pewne nadzieje. Niestety, w drugim wszystko zdaje się rozwijać w najgorszym możliwym kierunku. Bo historia o nietolerancji w świecie zamieszkałym przez antropomorficzne, kreskówkowe zwierzęta okazuje się zwyczajnie… nudna.

Daredevil. Nieustraszony, tom 2 [Bendis, Maleev] - recenzja

W drugim tomie serii Daredevil. Nieustraszony scenarzysta Brian Michael Bendis kontynuuje swą ambitną wizję. Na scenie pojawia się dawna kochanka Murdocka, Czarna Wdowa, a do Nowego Jorku powraca Kingpin z zamiarem odzyskania swojego przestępczego imperium. Intryga się zagęszcza, wątki splatają, a czytelnik coraz bardziej wsiąka w tę pełną smutku opowieść o niewidomym obrońcy Hell’s Kitchen.

Descender, tom 1: Blaszane gwiazdy

Często ma się dobrą rzecz na wyciągnięcie ręki, ale z niewiadomego powodu nie sięga się po nią. Pierwszy tom Descendera od Mucha Comics znajdował się na mojej kupce wstydu kawał czasu i – sam do końca nie wiem dlaczego – bardzo długo nie trafił na jej szczyt. W końcu jednak zabrałem się za lekturę. Skończyłem za jednym zamachem i sam nie mogłem się nadziwić – dlaczego nie przeczytałem tego wcześniej?

Jessica Jones: Puls - recenzja

Brian Michael Bendis urodził się, by pisać o takich postaciach jak Daredevil, Spider-Man czy właśnie Jessica Jones. Puls to kolejny świetny tytuł, po Alias i Daredevilu. Nieustraszonym, w którym scenarzysta pochyla się nad ludzką stroną superbohaterów. Ciężarna kobieta obraca się w towarzystwie peleryniarzy, jednak szczerze nie cierpi całego tego syfu. Pokazanie uniwersum Marvela z tej perspektywy prowadzi do ciekawych obserwacji zahaczających o metakomentarz.

Deadpool: Deadpooliana wybrane

Czasem więcej nie znaczy lepiej. Dziesiąty tom Deadpoola praktycznie nie jest bezpośrednio powiązany z runem Briana Posehna i Gerry’ego Duggana, o którym pisałem ostatnio. Składa się z wybranych wydań specjalnych, mini-serii i annuali. Niestety, większość z nich jest na poziomie krótkich historyjek obecnych niekiedy na ostatnich stronach poprzednich tomów. Mówiąc inaczej – nawet najwięksi fani pyskatego najemnika mogą mieć problem z przebrnięciem przez nie.

The Amazing Spider-Man, tom 3: Spiderversum

Ech, ach, och, ech. Tyle dobrego w Spiderversum i tyle złego. Z jednej strony dużo fajnych konfrontacji między różnymi wersjami Spidera (Superior i jego ego jak zawsze dostarczają masy konfliktów), wprowadzenie nowych ulubieńców (Spider-Gwen) i przypomnienie tych niesłusznie zapomnianych (Spider-Szynka). Z drugiej – chaos nie pozwalający w pełni cieszyć się lekturą. 

Ex Machina [Brian K. Vaughan, Tony Harris, Vertigo]

W wyniku tajemniczego wypadku zyskujesz supermoce. Możesz komunikować się z maszynami i narzucać im swą wolę. Chcesz pomagać ludziom, wskakujesz w retrokostium i odpalasz plecak rakietowy. Ale w tak dużym mieście jak Nowy Jork Twoje wysiłki przynoszą mizerne efekty. Jesteś niepocieszony, chcesz poprawić los całej metropolii. Co robisz? Odwieszasz pelerynę na kołek i startujesz w wyborach na burmistrza. 

Solo: A Star Wars Story - recenzja

Solo jest w porządku. To mniej niżbym chciał, ale więcej niż oczekiwałem. Zamieszanie na planie, wymiana reżyserskiego duetu Lord-Miller na Rona Howarda, praktycznie brak jakiejkolwiek promocji i nieopierzony aktor w głównej roli - wszystko to prognozowało klapę. Tragedii nie ma, do ideału też daleko, ale bawiłem się dobrze.

Oblivion Song. Pieśń otchłani - recenzja

W The Walking Dead Robert Kirkman przedstawia losy grupki ludzi starających się przeżyć w świecie opanowanym przez zombie. W Outcaście bohaterowie mierzą się z demonicznymi siłami. W obu seriach Kirkman traktuje otoczkę zombie-apokalipsy lub horroru okultystycznego jedynie jako pretekst. Najbardziej interesuje go jak te wydarzenia wpływają na poczynania bohaterów oraz relacje między nimi. Czy wobec niewyobrażalnego zagrożenia skupią się oni na przetrwaniu, czy też będą rozdrapywać traumy przeszłości. 

Recenzja: Pantera - Brecht Evens, Timof Comics

Pantera Brechta Evensa to rzecz na wskroś niepokojąca. Pozornie to prosta historia o małej dziewczynce, która pogrążona w żałobie po stracie ukochanej kotki znajduje oparcie w postaci wyimaginowanego przyjaciela, tytułowej pantery. Scena po scenie, strona po stronie, rozdział po rozdziale – relacja obu postaci robi się coraz bardziej dziwna, a czytelnik zaczyna sobie zadawać pytanie dokąd to wszystko zmierza. 

Daredevil. Nieustraszony, tom 1 [Bendis, Maleev] - recenzja

Daredevil Briana Michaela Bendisa z rysunkami Alexa Maleeva wreszcie w Polsce. Po latach oczekiwania, obietnic bez pokrycia ze strony wydawnictwa Sideca, za diabła z Hell’s Kitchen wziął się Egmont. Pierwszy tom, odpowiednik amerykańskiego wydania “Ultimate Collection”, to niemal 500 stron komiksu w twardej oprawie. W parze z jakością edytorską i oszałamiającymi gabarytami idzie treść, zachwycająca tak fabularnie, jak i graficznie.

Transmetropolitan

Transmetropolitan wraca na polski rynek po jedenastu latach nieobecności. Poprzednio za publikację komiksu zabrało się wydawnictwo Mandragora, dzieląc pierwszy trejd na dwa, a tom trzeci ni z tego ni z owego okalając twardą oprawą. Dziś Egmont idzie w wydania zbiorcze, twardookładkowe, zbierające dwa oryginalne tomy w jeden album i zamykające cały cykl w pięciu opasłych woluminach. To dobra okazja, by zapoznać się z legendarną serią Vertigo, która mimo dwudziestu lat na karku wciąż pozostaje boleśnie aktualna.

Hawkeye: L.A. Woman - recenzja

W pierwszych dwóch tomach Hawkeyea Matt Fraction udowodnił, że zwykły facet z łukiem może okazać się najciekawszym spośród wszystkich Mścicieli. W trzecim zostawiamy na moment Clinta, którego zachowanie i brak zdolności wyciągania jakichkolwiek wniosków ze swoich poczynań stały się nieakceptowalne nawet dla namaszczonej na jego następczynię Kate Bishop. Młoda Avengerka pakuje więc swoje rzeczy, zabiera psa i wyrusza na zachodnie wybrzeże, by tam rozpocząć karierę superbohaterki. Pech chce, że niemalże od razu trafia na Madame Masque, która po ich poprzednim spotkaniu poprzysięgła sobie zamienić życie Bishop w piekło.

Deadpool: Wszystko, co dobre... - recenzja

Świat ledwo wrócił do normy po wydarzeniach z AXIS, a za oknem już widać Secret Wars, wielki event, pod który podwaliny Jonathan Hickman wylewał przez kilka lat. Dziewiąty tom przygód najemnika o niewyparzonej gębie pisany przez Briana Posehna i Gerry’ego Duggana stanowi więc podsumowanie runu obu scenarzystów oraz domknięcie większości wątków. Czasu dużo nie mają, bo zderzenie dwóch światów czai się tuż za rogiem. 

Punisher MAX, tom 4 - recenzja

Czwarty tom Punishera z marvelowskiego imprintu MAX (dedykowanego dorosłym odbiorcom) to kolejne dwie opowieści pisane przez Gartha Ennisa. Człowiek z Kamienia, rysowany przez Leandro Fernandeza, przenosi czytelnika do Afganistanu, gdzie Pogromca będzie się musiał zmierzyć z sowieckim zbrodniarzem wojennym, równie legendarnym i nieugiętym co on sam. Z kolei w historii Owdawiacz (szkice: Lan Medina) Frank Castle stanie się celem podstępnego ataku pięciu kobiet, których mężowie - zamieszani w mafijne struktury - ponieśli śmierć z rąk Punishera.

Anastazja

Anastazja Magdaleny Lankosz i Joanny Karpowicz zabiera czytelnika do Hollywood lat 20. XX wieku. Akcja komiksu rozpoczyna się w erze kina niemego. Bohaterkami Anastazji są matka i córka, które przyjeżdżają do Los Angeles skuszone obietnicą lepszego życia i marzeniami o wspaniałej karierze aktorskiej. Szybko okazuje się, że za wielkimi kasowymi produkcjami stoją równie wielkie i mroczne tajemnice, a Fabryka Snów dla wielu może okazać się prawdziwym koszmarem.

Ciche miejsce (A Quiet Place) - recenzja przedpremierowa

Siła Cichego miejsca, trzeciego pełnometrażowego filmu wyreżyserowanego przez Johna Krasinskiego, tkwi w prostocie pomysłu i konsekwentnej realizacji koncepcji tkwiącej u podstaw całości. Świat jaki znamy nie istnieje, ludzkość została zdziesiątkowana przez tajemnicze potwory, które zabijają reagując na dźwięk. Bohaterowie muszą dostosować się do nowej sytuacji - porozumiewają się na migi, chodzą boso, rezygnują z ułatwień cywilizacji, które robią najmniejszy hałas. Egzystują jak pustelnicy, rygorystycznie przestrzegając zasad, które sami sobie narzucili, a które mogą im uratować życie.